پرکننده های پوستی: نکاتی برای رسیدن به نتایج موفقیت آمیز

پرکننده ها برای چندین مشکل آرایشی به یک درمان زیبایی شناختی رایج تبدیل شده اند. انواع مختلفی از پرکننده ها از منابع مختلف و طول عمر متفاوت وجود دارد. این مهم است که پزشک معالج از تکنیک های مختلف تجویز و عوارض جانبی احتمالی آنها آگاه باشد. در این مقاله به بررسی ادبیات موجود در رابطه با موضوع می پردازیم. واژه‌های کلیدی: نقص ، پرکننده ، جوانسازی قابل اعتماد و متخصص: مقدمه پرکننده های پوستی باعث تحول در حوزه پوست و زیبایی شده اند. با پیر شدن بومرهای کودک ، پرکننده های پوستی به عنوان یک روش جوان سازی به دنبال پس از آن تبدیل شده اند زیرا ظاهری جوانانه و سه بعدی با حداقل خرابی ارائه می دهند. [1] پرکننده های پوستی به دلیل توجه بیشتر رسانه ها و در دسترس بودن طیف گسترده ای از مواد پرکننده که با قیمت هایی مقرون به صرفه تر از گذشته شده اند ، محبوبیت بیشتری کسب می کنند. استفاده از پرکننده ها برای تقویت بافت نرم با استفاده هم افزایی از سم بوتولینوم و انواع روش های مکمل ، به مانتای جوان سازی تبدیل شده است. در حال حاضر ، پرکننده های موجود در هند در منبع ، طول عمر ، محل رسوب و هزینه متفاوت هستند. تمرکز این مقاله تجزیه و تحلیل پرکننده های موجود در بازار و ارائه نکات عملی است که باعث می شود متخصص پوست نتایج بهینه را برای بیمار به دست آورد. قابل اعتماد و متخصص: طبقه بندی پرونده ها پرکننده ها را می توان براساس طول عمر در بافتها یا براساس منبع آنها طبقه بندی کرد. براساس طول عمر پرکننده ها به صورت موقت ، نیمه دائمی یا دائمی طبقه بندی می شوند. پرکننده های موقت برای پرکننده های پایدار تا 1 تا 2 سال در بافت باقی می مانند ، در حالی که پرکننده های دائمی موادی هستند که بیش از دو سال در بافت باقی می مانند. با این وجود ، در طبقه بندی وضعیت نیمه دائمی و دائمی برخی از پرکننده ها سردرگمی وجود دارد ، در حالی که برخی منابع هر پر کننده ای را که بیش از یک سال به عنوان دائمی باقی بماند طبقه بندی می کنند. بر اساس مبدأ پرکننده ها ممکن است بسته به منبع آنها طبقه بندی شوند: انسان حیوان مصنوعی دانستن منبع پرکننده از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا به متخصص پوست کمک می کند تا در مورد نیاز به آزمایش تست جلد و تصمیم گیری در مورد ترجیح بیمار تصمیم گیری کند. ممکن است بسیاری از بیماران مایل به استفاده از محصولات حیوانی به دلایل مذهبی یا شخصی نباشند. پرکننده های موقت پرکننده های موقت به عنوان پرکننده های غیر دائمی نیز گفته می شوند. ماندن آنها در بافت کمتر از 12 ماه است و از این رو ، در صورت عدم رضایت بیمار از نتایج ، این مزیت را دارند که خود به خود از بین بروند. به طور مشابه ، یک اتفاق ناگوار با چنین پرکننده ها نیز یک اتفاق موقتی است ، همانطور که در اکثر موارد مشاهده می شود. با این حال ، عوارض جانبی نادر دائمی حتی با پرکننده های موقت گزارش شده است. برخی از پرکننده های موقت متداول موجود در هند در اینجا شرح داده شده است: محصولات مبتنی بر کلاژن گاو زیدرم 1 زیدرم 2 روش های تزریق فیلر صورت Zyplast کلاژن مشتق از بافت انسانی کیهاندرم کیهانوپلاست پرکننده های مصنوعی: پرکننده های اسید هیالورونیک طیف گسترده ای از محصولات اسید هیالورونیک با غلظت های مختلف اسید هیالورونیک و ساختار اتصال متقاطع و از این رو ، در نشانه های آنها نیز موجود است [جدول 1]. میز 1 پرکننده های دائمی پرکننده هایی هستند که بیش از دو سال در بافت باقی می مانند. عوارض جانبی با پرکننده های دائمی تمایل به ماندگاری بیشتری دارند و عارضه مسئله اصلی در مورد پرکننده های دائمی است. پرکننده های دائمی که معمولاً در آنها استفاده می شود در جدول نشان داده شده است