به جای پرسیدن "حال شما چطور است" از من بپرسید "چه شما در حال غذا خوردن است؟"

من احتمالا انتخاب دوستان من در توانایی خود را به خوردن. من سعی کردم سخت نیست برای تبدیل شدن به یک خاله به عنوان انتظار می رود هر دو فلسطینی و مکزیکی تبارها اما در آن زمان من در میزبانی خود من شام در سن 20 درونی من tia-khalto ترکیبی آمد. وجود اضطراب در اینجا است که عزیزان من نیست که به درستی پرورانده و پاسخ من این است که برای خارج کردن سینی از کوکی ها کاسه آجیل و سه نوع مختلف از چای بعد از شام. آن را بیان عشق دوستان من باید قادر به تحمل این نشان می دهد صبر و شکیبایی زمانی که من افکار پوچ از منوها. آنها همچنین باید قادر به اذیت کردن من: در حالی که بازدید از یک دوست دوران کودکی در انگلستان او به من گفت من با گفتن کلمه fetteh که من napped بر روی نیمکت خود را در منچستر. او خندید دیوانه وار در طنز: من تا به حال فقط او ساخته شده من نسخه ای از این ظرف بود که لایه های بخارا-سس ماست جایگزین با croutons طلایی ساخته شده از فروشگاه خرید نان (جایگزین ما برای نازک khubz lubnani) و بادمجان خورشتی (من تا به حال فراموش کرده به خرید نخود است که به طور معمول به آن).

من گیر زبان من در او. او می دانست که من تا به حال ساخته شده او fetteh چرا که ما هر دو از دست رفته که حتی اگر در خانه بود و سخت به سنجاق کردن آن احتمالا به همین دلیل من در خواب از آن بعد از آن شب ، فرهنگ سوم بچه ها مثل ما استفاده می شود به جهان پراکنده بودن یک محصول از زندگی چند سال اینجا و چند وجود دارد اما هرگز کاملا در فرهنگ ما پدر و مادر و یا پدر و مادر خود را.

من جهان وجود دارد در حباب های کوچک است که باید شکسته از حباب بزرگ که شامل من. قابل توجه حباب وجود دارد که در اطراف کودکی بهترین دوست زندگی در منچستر که من در امارات متحده عربی دوران دبیرستان. او در نهایت به پایان رسید تا در انگلستان پس از روی لئامت دادن در لبنان که در آن پدر و مادر او هستند از آنها حباب بیش از حد. یکی دیگر از حباب گرداگرد اطراف یک دوست در یک جزیره در نیل که از مصر آپارتمان; او آخرین نفر من را در آغوش گرفت و قبل از همه گیر رسید. پدر و مادر من هستند که بزرگترین حباب: یکی این است بصورتی پایدار و محکم در شیکاگو در دوران کودکی خود را در خانه و دیگر ریش بین خاورمیانه و آسیای مرکزی و آمریکا. من مثبت من به ارث برده شناور ژن از آنها—تبدیل شدن به یک مورخ به معنی من منعکس در سراسر جهان در پنج سال گذشته.

به نگه دارید تا با تمام حباب من با من خوب است در استفاده از تلفن من حداقل نیمی از زمان. من یادداشت های صوتی هواخواه ارسال بلند, درهم و برهم پیام به دوستان در حالی که قهوه یا چای. من ادعا می کنند من "مصرف آنها همراه در سفر" شامل تلفن های موبایل از روز من به عنوان من اندازه گیری آرد یا تاس سیر. آنها با صبر و حوصله تحمل کوبیدن به درب فر و تیک تیک تیک تیک تیک تیک از من چاقو در هیئت مدیره سفت. دیگر شب بود که من از ارسال یادداشت های صوتی به یک همکار و دوست است که یک متصدی صحبت کردن در مورد چیزهایی که افرادی که عاشق تاریخ و هنر بحث در مورد میریزم در آه و آنچه شما غذا خوردن برای شام ؟ نسبت به پایان. آن چیزی نیست که من به طور معمول از او بپرسید; سوال فقط مرتب کردن بر اساس از من و من تعجب اگر او می خواهم برای پیدا کردن آن عجیب و غریب است. او همکار من تا به حال تنها در فرد ملاقات کرد و دو بار قبل از, اما یک حباب به طور پیوسته رشد به عنوان ما ارسال یادداشت های صوتی در سیاست گزینش و به طور فزاینده زندگی شخصی ما است. ما هنوز مطرح با موضوع مواد غذایی و من کمی مضطرب به شنیدن پاسخ او اما توجه داشته باشید من در بازگشت در روز بعد بود که همه چیز در مورد ماهی خال مخالی و ترشی با دوز خوبی از این خاطرات است که همراه با غذا.

من فقط واقعا تا به حال خواسته خانواده من آنچه که شما در حال غذا خوردن قبل از نفس نفس افتاده به یک شتابزده voice note; پیروزی خطرات بودن فرهنگ سوم بچه ها که نیز متعلق به دو وسواسی فرهنگ غذایی—مکزیک و فلسطین—معنی بحث ما تنها از مواد غذایی است. در حال حاضر در گیر من بپرسید تقریبا هر آنچه که آنها در حال غذا خوردن است که بعد: کارفرمایان سابق توییتر دوستان که دوست جدید من ساخته شده در یک مهمانی درست قبل از این مستند و بستگان من هرگز texted که اغلب قبل از. آنها با ارسال تصاویری از رسوم-روکش kahvaltı با تخم مرغ سرخ شده با pastrami و همه شیوه ای از صبحانه پنیر تک کلمه متون آبشاری به یک دیگر (mandazi, samboosa) و یادداشت های صوتی پرسیدن چه من فکر می کنم آنها باید منظور خود را از خانواده محلی-اجرای آرژانتینی رستوران. Empanadasمن پاسخ دهد.