همه چیز در مورد ماه رمضان متفاوت است, این سال, اما ما نیاز به آن را بیشتر از همیشه

در اسلام تاکید قرار داده است بر نمایش برای شما برادران: ما آمده ایم با هم در ارتباط است اما به طور کلی ما گرد هم می آیند برای به اشتراک گذاشتن مواد غذایی است. برای من این تجربه رو به رشد مسلمان ساخته شده است من طلب جامعه به ویژه هنگامی که آن زمان برای شکستن نان. من برای مرغ کباب با دوستان در روزهای یکشنبه و یا دیدن چند چنگال حفاری به یک غول کاسه در خانه ماهی کولی ماکارونی. هر وعده غذایی من می خواهم به خوردن آن را با هم.

ماه رمضان—سریع است که طول می کشد 30 روز از طلوع به غروب که امروز آغاز می شود—یک مشکلات کاسته لحظات با دیگران به اشتراک گذاشته. این که آیا آن نماز شانه به شانه در مسجد و یا در نظر گرفتن اولین نیش از افطار با عزیزان بعد از غروب خورشید وجود دارد یک حس ذوق هم; مهلت که ریشه در ملموس اتصال.

در این سال, اما در سراسر جهان داد و بیداد از Covid-19 پاک کردن است که هدیه ای از هم. مثل من بسیاری ممکن است در قرنطینه و روزه به تنهایی. آن است که به احتمال زیاد عجیب ترین رمضان من را تجربه کرده اند در تمام 30 سال است. دانستن من نمی توانید با انتخاب خانواده عجیب و غریب مسلمانان با آنها من صرف چند Ramadans در نیویورک و یا گوش دادن به عید بر اساس نظریه در یک جمعیت در میدان واشنگتن پارک اتحاد چپ من احساس عمیق و سنگین غم و اندوه است. اما, همچنین, نوستالژی برای iftars از گذشته و چیزهایی که پدر و مادر من آماده راه آنها طعم و متعالی شادی می آید که از خوردن پس از یک روز روزه به عنوان یک کودک.

در حال رشد در سیدنی استرالیا من آموخته بود که در این ماه بود به یک یادآوری از همه ما را برای اعطا. آن زمان به سهام ما و اقبال حتی آنهایی که کوچک است. پدر و مادرم رویکرد به انتخاب ما چگونه شکست سریع بود و تقریبا زاهدانه: غذاهای ما قرار بدن ما تا به حال به طور خاص و aspirational اما ساده است.

همیشه شروع با یک تاریخ پس مهم آن را تقریبا مانند کارامل. جویدنی مانند بیرون کشیده تافی میوه در نهایت راه را برای یک سخت-به-گرانیت دانه که اگر مانور راست می افتد از دهان من با نرم, با صدای تلپ و به کف دست من است. تمام مصیبت بود مختصری مقدس مراسم. در طول این ماه رمضان یک تاریخ تبدیل به یک استعاره برای زندگی: برای غنای خود را, اما همچنین آن سرسختی است. فقط یکی می تواند در بازگرداندن شما پس از یک روز تمام روزه. آن چیزی کمتر از یک معجزه است.

تاریخ خرس اهمیت بسیار زیاد در جهان اسلام. آن را به عنوان شناخته شده سنت—کلمات و آموزه های حضرت محمد. به گفته وی Ajwa تاریخ رشد در مدینه در عربستان سعودی—از بهشت است. در کتب تاریخ ذکر شده است بیش از 20 بار. این خرس علامت عرفانی و شناخته شده است به عنوان یک خدایی fortifier. گفته شده است که پیامبر (ص) استفاده می شود برای شکستن سریع در ماه رمضان با تاریخ همراه با یک لیوان شیر است.

شاید پدر و مادر من در این زمان به قلب است. ما همیشه افتخار خرما در خانواده ما. اما به جای شیر ما زوج این طبیعت-آب نبات با دو نوع خمیری لیموناد: یا شور یا شیرین شده با ملاس. بعد از یک روز روزه آن کامل—دارای مزه تند طراوت. من عاشق ترکیب اسیدی و نمک راه آن فعال هر غده در زبان من.

چند بار خانواده من سعی کردم به جای لیموناد با جنوب آسیا مورد علاقه rooh afza. ساخته شده از "متمرکز کدو" این خدمت با تن یخ خرد شده و شیر و به نظر می رسد مانند لزج عرق البالو گیلاس شربت. آن را فقط بیش از حد رنجور شیرین برای شهوت و میل ما. لیموناد آن بود.

پس از آن آمد یک شبه kaali daalخدمت خام با مقدار فراوان از تازه صراحت خرد شده و زنجبیل و نمک. نگران کننده آسان و مغذی و رضایت بخش آن شور اکسیر با جیغ شدید و تند تند.

و بود که در افطار: خرما لیموناد و kaali daal. تثلیث مقدس از شکستن سریع. شیرینی از تاریخ پری از لیموناد پروتئین بسته بندی بحران از عدس. چشیده و بلعیدم. ساده اما قوی است.

به دنبال این حرکت چقدر دوست داشتم چنین به ظاهر دنیوی لقمه. اما نکته این است که بعد از یک روز کامل غذا خوردن شما قادر به درک فقط آنچه یک معجزه غذا واقعا است. آن است که آنچه در ماه رمضان به شما می آموزد: قدردانی برای همه ما به رغم مشکلات. شایسته یادآوری در طول این زمان بسیار چالش برانگیز.

خدا این روزها برای من در همه جا احساس می کند. در بیان من دلتنگی من استناد معنوی و نزدیکی عاطفی است که باید به ایستادن برای نزدیکی فیزیکی این سال است. و این من به ارمغان می آورد بزرگ آرامش. به عنوان ما به تماشای جهان ما را تغییر سرعت در حال جمعی ما غمگین. اجازه دهید همه ما به راحتی در یاد و در زیبایی چیزی بسیار ساده به عنوان یک تاریخ.