آن را سخت به فرآیند غم و اندوه من پس از من عدس

در حالی که پشت من خواندن یک کتاب به نام از ابتدا توسط Tembi لاک و گریه میکرد در عرض 10 دقیقه از آن برداشته است. این خاطرات است که درباره عشق و غصه و تطبیق. لاک شامل بسیاری از مواد غذایی رنگی تصاویر در سراسر کتاب اما همیشه می آید و به یک کاسه ditalini و عدس که سیسیلی در قانون به طور منظم باعث می شود برای او در طول زمان از غم و اندوه. به محض ورود در سیسیل این آرامش آمیزه ای از کوچک ماکارونی و مغذی عدس وجود دارد برای او و دخترش به مصرف پس از سفر طولانی خود را.

مانند لاک, من عاشق عدس و ditalini و نگه داشتن این مواد مواجه نگردند در شربت خانه من. من به طور منظم طبخ دسته یا به نگهداری در یخچال بنابراین ما می توانیم چراندن در آنها در طول هفته است. هر وقت ظرف گفتم از ابتدامن احساس آرامش خواهد بود و فایل آن را تحت "چیزهایی که من نیاز به زودی" لیست.

در این روز پس از coronavirus شروع به هدف قرار دادن شهر نیویورک, من در یک دولت است. تلاش برای حرکت به یک نام تجاری جدید کار سازماندهی به تازگی خانه نشین خانواده و رعایت کامل شکست کسب و کار در طول گریزناپذیر همه گیر شد زیادی است. قرار دادن مواد غذایی بر روی میز دشوار بود. من عزادار. من به سختی می تواند مدیریت را به خودم ناهار بسیار کمتر برنامه غذایی برای خانواده من. من قادر به ایجاد سهام مرغ و طبخ تا برخی از اصول اولیه که در اطراف برای این هفته: یک قابلمه فرانسوی عدس سبز (پخته شده با موسیر و سیر و برگ بو) یک فنجان دانه و نصف یک جعبه مانده ditalini.

پس از آن بود که من را به یاد کتاب و ظرف که Tembi یابد و خودش را به آینده را به. من تصمیم به سنگ فرش با هم این نسخه در ذهن من با چیزهایی که من آماده کرده بود. من یخ برخی از مرغ پارمسان سهام است که من تا به حال ذخیره در فریزر (هر گونه سهام انجام خواهد شد هر چند). من حذف آروماتیک از من عدس و برداشت در حال حاضر پخته شده ditalini. سپس من نقل مکان کرد به شاخص های سبزیجات. چیزی است که وجود دارد در مورد ریز dicing سبزیجات که من بسیار درمانی — من فکر می کنم آن را پس از روز از ناهار خوری خوب است. شاید من این کار را برای تمام زمان ها یک آشپز انداخت دور من چاقو برشهای; شاید این توهم که من باید کنترل بیش از یک چیز است.

من brunoise یک هویج و یک ساقه کرفس و یک و نیم کوچک موسیر. اگر من تا به حال رازیانه من احتمالا اضافه شده است که بیش از حد.

این ditalini و عدس غذای من ساخته شده ذهن من است که بسیار متفاوت از سنتی Sicilian ظرف نسخه. از درک من سیسیلی ظرف تمام مواد تشکیل دهنده را در همان گلدان — عدس شکستن و آب پاستا را ایجاد می کند creamier ضخیم تر خورش. اما این ایده از یک سنگین ظرف نچسب. من نیاز به چیزی سبک و ملایم بلکه آرامش و تغذیه به سیستم من.

من قرار داده شده و این سهام در یک ماهی تابه در آورده و آن را به جوش آورد و سپس به بجوش و خروش آمدن و چاشنی آن را با نمک. من اضافه کردن سبزیجات به ارمغان آورد گلدان پشت به بجوش و خروش آمدن و سپس آن را حذف از گرما. (سبزیجات طبخ به سرعت از آنجا که آنها در حال برش بنابراین خوب است. من نمی خواهم آنها را به احساساتی.) من تقسیم پخته عدس و پاستا به چهار کاسه ریخت داغ سهام و پس از آن, اصلاح کرده, پنیر پارمسان بیش از بالا.

خانواده من نشسته در اطراف میز ناهار و ما بی سر و صدا scooped براث و کاملا al dente عدس و پاستا به دهان ما. این احساس مانند بهار تجاوز در زمستان. لبخند به نظر می رسد در چهره در اطراف من — من می توانم بگویم که آنها مورد نیاز این بیش از حد. آن را دقیق دیش از کتاب, اما آن را به ما به ارمغان آورده راحتی در غم ما تمام است.

این داستان بخشی از ما ماندن در منزل و سری که در آن Kitchn سردبیران و همکاران به اشتراک گذاشتن دستور العمل و ابزار و عادات که در حال کمک به آنها را از طریق همه گیر. که ما کار را برای پهن کردن منحنی ما در حال پخت و پز بیشتر خرید کمتر و به دنبال خوب و روشن و تا آنجا که ما می توانیم. در این disorienting زمان در اینجا چیزی است که نگه داشتن ما رفتن.